Luft, Nebel, Niederschläge gehören zu den grundlegenden atmosphärischen Lebensbedingungen der Ökosysteme. Pflanzen und Tiere – auch der Mensch – stehen in beständigem Gasstoffwechsel mit der Atmosphäre, über die Atmosphäre erfolgt der Eintrag von Wasser und von Stäuben mit verschiedenen Inhaltsstoffen. An diese Bedingungen haben sich die Organismen in Jahrmillionen angepaßt und Mechanismen entwickelt, die benötigten Stoffe aus der Atmosphäre herauszufiltern.
Industrielle Exhalate haben die Atmosphäre mit Stoffen belastet, die unter natürlichen Bedingungen nicht – oder nicht in dieser Menge – auftreten. Auch diese Stoffe werden von den Organismen aufgenommen. Oft führt das zu Schädigungen im Stoffwechsel: Pflanzen, Tiere und auch der Mensch können erkranken.
Schwefelsäure im Regen führt ferner zu einer starken Absenkung des pH-Wertes der Niederschläge, was zu starken Veränderungen in den davon betroffenen Lebensräumen führen kann.
Euroregion Nysa obfituje w lasy, które porastają przede wszystkim pasma górskie Sudetów, Gór Łużyckich i Szwajcarii Saksońskiej oraz niziny na północy regionu, gdzie występują ubogie gleby piaszczyste. Mniej lasów spotyka się na wykorzystywanych rolniczo terenach pogórzy. Ale i tutaj rosną lasy – na licznych wzgórzach i w głębokich dolinach potoków.
zdięcie: Puszcza Zgorzelecka koło Żółtego łąka
To, co dziś określamy mianem lasu, doświadczyło wielu zmian ze strony ludzi. Od XIX w. prawie wszędzie prowadzono intensywną gospodarkę leśną. W rezultacie na miejscu dawniej nieraz bardzo prześwietlonych, często odwiedzanych przez bydło powstały zwarte, cieniste lasy. Z drugiej strony doprowadziło to do zastąpienia naturalnych lasów mieszanych przez jednogatunkowe plantacje, w których dominują przede wszystkim świerki (na pogórzu) i sosny (na nizinach). Prócz tego drzewa są dziś wycinane na długo przed osiągnięciem naturalnej granicy swojego wieku, zanim zaczną próchnieć od środka, co zmniejszyłoby wartość drewna.
Uprawy leśne, jak wszystkie uprawy jednogatunkowe, są bezbronne wobec masowego pojawiania się różnych szkodników. Szczególnie jednak wysokie zanieczyszczenie powietrza w II. połowie XX w. doprowadziło do obumarcia całych połaci lasów. Klęska ta dotknęła szczególnie lasy w Górach Izerskich. Bardzo wrażliwe okazały się drzewostany iglaste, jak występujące na dużych obaszarach świerki. Jeszcze bardziej wrażliwa jodła prawie zanikła. W lepszym stanie przetrwały lasy liściaste jak buczyny.
Czynione są starania, aby na miejsce obumarłych plantacji świerkowych wprowadzić tzw. zarośla odporne na dym, jak np. modrzew lub pochodzący z Ameryki Północnej świerk kłujący (świerk srebrny).
W drugiej połowie XX w. pogranicze polsko-czesko-niemieckie było najbardziej przez zanieczyszczenia powietrza dotkniętym regionem Europy. Dlatego nazwano je „Czarnym Trójkątem“. Osadzały się tu w dużych ilościach przede wszystkim dwutlenek siarki oraz popioły pochodzące z zakładów przemysłowych przetwarzających węgiel brunatny na Łużycach, Śląsku i w północnych Czechach.
Od końca XX w. dzięki zamknięciu wielu zakładów przemysłowych oraz zastosowaniu lepszych technologii sytuacja uległa znacznej poprawie.